61. ਖੇਤ ਹਰਾ ਭਰਿਆ ਹੋ ਗਿਆ

""(ਈਸ਼ਵਰ (ਵਾਹਿਗੁਰੂ) ਦੇ ਭਗਤ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਜਪਣ ਵਿੱਚ ਮਗਨ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਨੂੰ ਈਸ਼ਵਰ (ਵਾਹਿਗੁਰੂ) ਆਪ ਹੀ ਕਰਦਾ ਹੈ।)""

ਇੱਕ ਦਿਨ ਨਾਨਕ ਜੀ ਆਪਣੇ ਮਵੇਸ਼ੀਆਂ ਨੂੰ ਚਰਾਗਾਹ ਵਿੱਚ ਛੱਡਕੇ, ਏਕਾਂਤ ਸਥਾਨ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਸਮਾਧੀ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਹੋ ਗਏ। ਉਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਸ਼ੁ ਚਰਦੇ–ਚਰਦੇ ਇੱਕ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਵੜ ਗਏ ਅਤੇ ਖੇਤ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਆ। ਇਸਤੋਂ ਖੇਤ ਦਾ ਸਵਾਮੀ ਕਿਸਾਨ ਲੜਾਈ ਕਰਣ ਲਗਾ: ਪਟਵਾਰੀ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਨੁਕਸਾਨ ਪੂਰਤੀ ਕਰਣੀ ਚਾਹਿਦੀਏ। ਇਹ ਲੜਾਈ ਵੱਧਦੇ–ਵੱਧਦੇ ਮਕਾਮੀ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਕ ਰਾਏ ਬੁਲਾਰ ਜੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਚਲੀ। ਰਾਏ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਇੱਕ ਕਰਮਚਾਰੀ ਨੁਕਸਾਨ ਗ੍ਰਸਤ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਭੇਜਿਆ, ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਇਹ ਅਨੁਮਾਨ ਲਗਾਇਆ ਜਾ ਸਕੇ ਕਿ ਨੁਕਸਾਨ ਕਿੰਨਾਂ ਹੋਇਆ ਹੈ ? ਤਾਂਕਿ ਓਨੀ ਰਾਸ਼ੀ ਉਸ ਕਿਸਾਨ ਨੂੰ ਦਿਲਵਾਈ ਜਾਵੇ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਕਰਮਚਾਰੀ ਉਸ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਅੱਪੜਿਆ ਤਾਂ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਨੁਕਸਾਨ ਦਾ ਕੋਈ ਚਿੰਨ੍ਹ ਵਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ। ਅਤ: ਉਹ ਪਰਤ ਆਇਆ ਅਤੇ ਕਹਿਣ ਲਗਾ: ਹੇ ਰਾਏ ਜੀ, ਉਹ ਖੇਤ ਤਾਂ ਜਿਵੇਂ ਦਾ ਤਿਵੇਂ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਕਿਤੇ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਮਵੇਸ਼ੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਬਰਬਾਦੀ ਦੇ ਕੋਈ ਚਿੰਨ੍ਹ ਵਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੇ। ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਰਾਏ ਜੀ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ ਨਾਨਕ ਵੀ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦਾ, ਖੇਤ ਵੀ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੇ ਅਤੇ ਮਵੇਸ਼ੀ ਵੀ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੇ ਤੱਦ ਕਿਵੇਂ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਅਤੇ ਕਿਵੇਂ ਦੀ ਨੁਕਸਾਨ ਦੀ ਪੂਰਤੀ। ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਖੇਤ ਦਾ ਸਵਾਮੀ ਚਲਾ ਗਿਆ।