9. ਕੜੀ ਸਾਧਨਾ

ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ ਸੰਗਤਾਂ ਦਾ ਆਣਾ–ਜਾਣਾ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਬਣਿਆ ਰਹਿੰਦਾ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਦਿਨ–ਰਾਤ ਲੰਗਰ ਤਿਆਰ ਮਿਲਦਾ। ਗੁਰੁਦੇਵ ਦੇ ਆਪਣੇ ਖੇਤਾਂ ਦਾ ਅਨਾਜ ਵੀ ਲੰਗਰ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਯੋਗ ਹੁੰਦਾ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਮੌਸਮ ਖੇਤੀ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ, ਅਤ: ਖੇਤੀ ਚੰਗੀ ਨਹੀਂ ਹੋਈ। ਪੂਰੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਅਨਾਜ ਦਾ ਅਣਹੋਂਦ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣ ਲਗਾ। ਜਿਸ ਕਾਰਣ ਅਤਿ ਗਰੀਬੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਲੰਗਰ ਇੱਕ ਸਾਧਨ ਬੰਣ ਗਿਆ। ਭੁੱਖ ਦੇ ਮਾਰੇ ਲੋਕ ਦੂਰ–ਦੂਰ ਵਲੋਂ ਲੰਗਰ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਲਈ ਆਉਣ ਲੱਗੇ, ਜਿਸ ਕਾਰਣ ਲੰਗਰ (ਜਾਤੀ ਪਾਤੀ ਰਹਿਤ ਸਾਮੂਹਕ ਭੋਜਨ) ਉੱਤੇ ਦਬਾਅ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਬਣਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਗੁਰੂ–ਮਰਿਆਦਾ ਅਨੁਸਾਰ ਸਾਰੇ ਸੇਵਕ ਲੰਗਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਤਾਰ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਕੇ ਸੰਗਤ ਦੇ ਨਾਲ, ਇੱਕ ਵਰਗਾ ਭੋਜਨ ਹੀ ਕਰਦੇ, ਇਸ ਕਾਰਣ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਸਮਰੱਥ ਭੋਜਨ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ। ਇਹੀ ਹਾਲਤ ਲੰਬੇ ਸਮਾਂ ਤੱਕ ਬਣੀ ਰਹੀ। ਪਰਿਣਾਮ ਸਵਰੂਪ ਸੇਵਕਾਂ ਨੂੰ ਕਠਿਨਾਇਆਂ ਆਉਣ ਲੱਗੀਆਂ। ਕੁੱਝ ਸੇਵਕ ਤਾਂ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਪਰਤ ਗਏ ਪਰ ਭਾਈ ਲਹਣਾ ਜੀ, ਬਾਬਾ ਬੁੱਢਾ ਜੀ ਉੱਥੇ ਹੀ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਤਤਪਰ ਰਹੇ। ਗੁਰੁਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਇਹ ਵੇਖ ਕੇ ਭਾਈ ਲਹਣਾ ਜੀ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਸੰਕੇਤ ਵਲੋਂ ਕਿਹਾ: ਤੁਸੀ ਕਿਉਂ ਵਿਆਕੁਲ ਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਇੱਥੇ ਤਾਂ ਇਹੀ ਹਾਲਤ ਬਣੀ ਰਹੇਗੀ। ਜਾਓ, ਘਰ ਦਾ ਸੁਖ ਆਰਾਮ ਭੋਗੋ। ਪਰ ਲਹਣਾ ਜੀ ਅਡੋਲ ਬਣੇ ਰਹੇ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀ ਕਠਿਨਾਇਆਂ ਝੇਲਦੇ ਰਹੇ। ਇਸ ਨੂੰ ਵੇਖਕੇ ਗੁਰੁਦੇਵ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਭਾਈ ਲਹਣਾ ਜੀ ਦੀ ਸੇਵਾ ਉੱਤੇ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਉੱਠੇ।