27. ਵਚਿੱਤਰ ਲੀਲਾ

ਪਹੁੰਚੇ ਹੋਏ ਮਹਾਂਪੁਰਖ ਕਈ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੀ ਵਚਿੱਤਰ ਲੀਲਾ ਰਚਕੇ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਲੋਕ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਨਾਲ ਹੀ ਨਾਲ ਉਹ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਵੀ ਖਿਆਲ ਰੱਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸ਼ਰਧਾ ਭਾਵਨਾ ਹੀ ਨਾ ਉਠ ਜਾਵੇ, ਇਸ ਖਿਆਲ ਵਲੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਚਿੱਤਰ ਲੀਲਾ ਦਾ ਅਖੀਰ (ਅੰਤ) ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਿਖਿਆਦਾਇਕ ਭਰਪੂਰ ਅਤੇ ਚਮਤਕਾਰ ਵਾਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹੀ ਵਚਿੱਤਰ ਲੀਲਾ ਇੱਕ ਦਿਨ ਕਬੀਰ ਜੀ ਨੇ ਵੀ ਰਚਾਈ, ਜਿਸਦਾ ਵਰਣਨ ਅਸੀ ਇੱਥੇ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਕਾਸ਼ੀ ਦੇ ਬਾਜ਼ਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੀ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਜਿਸਦਾ ਉਨ੍ਹਾਂਨੇ ਕਦੇ ਸਪਨੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਖਿਆਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਕਬੀਰ ਜੀ ਸ਼ਰਾਬੀਆਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਕੰਜਰੀ (ਨੱਚਣ ਵਾਲੀ ਵੇਸ਼ਵਾ) ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਬਗਲ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਉਹ ਸ਼ਰਾਬੀਆਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲੜਖੜਾਂਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਸਗੋਂ ਸ਼ਰਾਬ ਦੀ ਬੋਤਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸੀ। ਇੱਕ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਾਬ ਦੀ ਬੋਲਤ ਅਤੇ ਦੂੱਜੇ ਵਿੱਚ ਵੇਸ਼ਵਾ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਕਾਸ਼ੀ ਦੇ ਬਾਜ਼ਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲੇ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਈਰਖਾ ਕਰਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂਦੀ ਜੀ ਭਰਕੇ ਨਿੰਦਿਆ ਕਰਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲ ਗਿਆ। ਪਹਿਲੇ ਨੇ ਕਿਹਾ: ਵੇਖ ਲਿਆ ! ਇਹ ਜੁਲਾਹਾ ਜੋ ਵੱਡਾ ਬਣਿਆ ਫਿਰਦਾ ਸੀ। ਦੂਜਾ ਬੋਲਿਆ: ਨੀਚ ਜਾਤ ਹੈ ! ਪਹਿਲਾਂ ਛਿਪਕਰ "ਏਸ਼" ਕਰਦਾ ਸੀ ਹੁਣ ਸ਼ਰਾਬ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਨੇ ਪੋਲ ਖੋਲ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਤੀਜੇ ਨੇ ਕਿਹਾ: ਓਏ ਭਾਈ ! ਮੈਂ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਜੁਲਾਹਾ ਠਗ ਹੈ ਅਤੇ ਹੁਣ ਵੇਖ ਲਓ ਇਸਦੀ ਠਗੀ ਅਤੇ ਬਦਮਾਸ਼ੀ ਨੰਗੀ ਹੋਕੇ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਗਈ। ਨੀਚਾਂ ਵਲੋਂ ਬਹਤਰੀ ਦੀ ਆਸ ਰੱਖਣਾ ਮੂਰਖਤਾ ਹੈ।ਆਪਣੀ ਬੋਦੀ ਉੱਤੇ ਵਟ ਚੜਾਂਦੇ ਹੋਏ ਇੱਕ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਨੇ ਕਿਹਾ:  ਓਏ ਭਰਾ ! ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸ਼ੁਦਰ ਨੂੰ ਵੀ ਭਗਤ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੇਖਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਸਭ ਤਾਂ ਚੰਡਾਲ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਨੇ ਕਿਹਾ: ਓਏ ਭਾਈ ! ਕਬੀਰ ਜੀ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਜਰੂਰ ਕੋਈ ਭੇਦ ਹੈ। ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਬਹੁਤ ਨਿੰਦਿਆ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਰ ਭਗਤ ਕਬੀਰ ਜੀ ਆਪਣੀ ਮਸਤ ਚਾਲ ਵਲੋਂ ਲੜਖੜਾਂਦੇ ਹੋਏ ਨਾਲ ਕੰਜਰੀ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਰਾਜ ਦਰਬਾਰ ਦੀ ਤਰਫ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ, ਉਸ ਰਾਜ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਦੀ ਤਰਫ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਗੁਰੂ ਮੰਨ ਕੇ ਪੂਜਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਰਾਜ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚਣ ਵਲੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਿੰਦਿਆ ਉੱਥੇ ਪੁੱਜ ਕੇ ਰਾਜੇ ਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਮੈਲਾ ਕਰ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਰਾਜ ਦਰਬਾਰ ਦੇ ਰਸਤੇ ਉੱਤੇ ਕਬੀਰ ਜੀ ਹੌਲੀ–ਹੌਲੀ ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਉਚਾਰਣ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਉੱਤੇ ਹੁਣ ਇੱਕ ਵਿਅੰਗ ਭਰੀ ਮੁਸਕਾਨ ਸੀ:

ਗਉੜੀ ॥

ਨਿੰਦਉ ਨਿੰਦਉ ਮੋ ਕਉ ਲੋਗੁ ਨਿੰਦਉ ॥ ਨਿੰਦਾ ਜਨ ਕਉ ਖਰੀ ਪਿਆਰੀ ॥

ਨਿੰਦਾ ਬਾਪੁ ਨਿੰਦਾ ਮਹਤਾਰੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ ਨਿੰਦਾ ਹੋਇ ਤ ਬੈਕੁੰਠਿ ਜਾਈਐ ॥

ਨਾਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਮਨਹਿ ਬਸਾਈਐ ॥ ਰਿਦੈ ਸੁਧ ਜਉ ਨਿੰਦਾ ਹੋਇ ॥

ਹਮਰੇ ਕਪਰੇ ਨਿੰਦਕੁ ਧੋਇ ॥੧॥ ਨਿੰਦਾ ਕਰੈ ਸੁ ਹਮਰਾ ਮੀਤੁ ॥

ਨਿੰਦਕ ਮਾਹਿ ਹਮਾਰਾ ਚੀਤੁ ॥ ਨਿੰਦਕੁ ਸੋ ਜੋ ਨਿੰਦਾ ਹੋਰੈ ॥

ਹਮਰਾ ਜੀਵਨੁ ਨਿੰਦਕੁ ਲੋਰੈ ॥੨॥ ਨਿੰਦਾ ਹਮਰੀ ਪ੍ਰੇਮ ਪਿਆਰੁ ॥

ਨਿੰਦਾ ਹਮਰਾ ਕਰੈ ਉਧਾਰੁ ॥ ਜਨ ਕਬੀਰ ਕਉ ਨਿੰਦਾ ਸਾਰੁ ॥

ਨਿੰਦਕੁ ਡੂਬਾ ਹਮ ਉਤਰੇ ਪਾਰਿ ॥੩॥੨੦॥੭੧॥   ਅੰਗ 339

ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਉਚਾਰਣ ਰਾਜ ਦਰਬਾਰ ਦੇ ਬਾਹਰ ਦੀ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਫਿਰ ਪਹਿਲੇ ਡਰਾਮੇ ਦੇ ਹੀਰੋ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸ਼ਰਾਬ ਅਤੇ ਕੰਜਰੀ ਦੇ ਨਾਲ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਏ। ਉਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਇਸ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਵੇਖਕੇ ਸਭ ਹੈਰਾਨ ਹੋਏ। ਕੋਈ ਵੀ ਇਸ ਡਰਾਮੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੱਮਝ ਸਕਿਆ, ਕੋਈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਾਨ ਸਕਦਾ ਸੀ ਦੀ ਉਸ ਬੋਤਲ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਾਬ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਗੋਂ ਗੰਗਾ ਦਾ ਪਾਣੀ ਸੀ। ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਕਬੀਰ ਜੀ ਦੀ ਤਰਫ ਨਫਰਤ ਵਲੋਂ ਦੇਖਣ ਲੱਗੇ, ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਗੁਰੂ ਮੰਣਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਰਾਜਾ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਨਫਰਤ ਵਲੋਂ ਦੇਖਣ ਲਗਾ। ਰਾਜਾ ਜ਼ੋਰ ਵਲੋਂ ਚੀਖ ਕੇ ਬੋਲਿਆ: ਕਬੀਰ ! ਇਹ ਕੀ ਹਿਮਾਕਤ ਹੈ  ? ਕਬੀਰ ਜੀ ਸ਼ਰਾਬੀਆਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਸ ਕੇ ਬੋਲੇ: ਮਹਾਰਾਜ ! ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲਕੇ ਵੇਖ ਲਓ, ਕਬੀਰ ਭਗਤ ਦੇ ਇਸ ਨਵੇਂ ਰੰਗ ਨੂੰ। ਫਿਰ ਕੋਈ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਬੋਲਿਆ, ਸਾਰੇ ਤਮਾਸ਼ਾ ਵੇਖਦੇ ਰਹੇ। ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ "ਕਬੀਰ ਜੀ" ਨੇ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਹਰਕੱਤ ਕੀਤੀ। ਰਾਜ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ ਵਿੱਛੇ ਹੋਏ ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਕਾਲੀਨ ਉੱਤੇ ਸ਼ਰਾਬ ਦੀ ਬੋਤਲ ਉਲਟਿਆ ਦਿੱਤੀ। ਕਾਲੀਨ ਖ਼ਰਾਬ ਹੁੰਦੇ ਵੇਖਕੇ ਰਾਜਾ ਕ੍ਰੋਧ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ। ਰਾਜਾ ਨੇ ਕੜਕਦੀ ਅਵਾਜ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ: ਕਬੀਰ ! ਤੇਨੂੰ ਅੱਜ ਹੋ ਕੀ ਗਿਆ ਹੈ, ਇਸ ਸੁੰਦਰ ਕਾਲੀਨ ਦਾ ਸਤਿਆਨਾਸ ਕਿਉਂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ  ? ਕਬੀਰ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ: ਮਹਾਰਾਜ ! ਜਗਤਨਾਥ ਦੇ ਮੰਦਰ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲੱਗ ਚੱਲੀ ਸੀ, ਉਹ ਬੁਝਾਈ ਹੈ। ਅਤੇ ਬਿਨਾਂ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤੇ ਤੇਜੀ ਦੇ ਨਾਲ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲ ਗਏ। ਕਬੀਰ ਜੀ ਤਾਂ ਨਿਕਲ ਗਏ ਪਰ ਰਾਜਾ ਬੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੇਰਸ਼ਾਨ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕੋਈ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਭੁੱਲ ਹੋਈ ਹੈ, ਜਿਸਦੀ ਮਾਫੀ ਸੌਖ ਵਲੋਂ (ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ) ਨਹੀਂ ਮਿਲੇਗੀ। ਉਹ ਉਠਿਆ ਅਤੇ ਕਾਲੀਨ ਦੇ ਕੋਲ ਗਿਆ ਪਰ ਉੱਥੇ ਤਾਂ ਸ਼ਰਾਬ ਦੀ ਬਦਬੂ ਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਨਿਸ਼ਚਾ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਕਬੀਰ ਜੀ  ਕੋਈ ਲੀਲਾ ਕਰਕੇ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਰੀਖਿਆ ਵਿੱਚ ਫੈਲ ਕਰ ਗਏ ਹਨ। ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਰਾਜਾ ਨੂੰ ਕਬੀਰ ਜੀ ਦੀ ਜਗਤਨਾਥ ਦੇ ਮੰਦਰ ਦੀ ਅੱਗ ਬੁਝਾਣ ਦੀ ਗੱਲ ਯਾਦ ਆਈ। ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਤੇਜ ਘੁੜਸਵਾਰ ਨੂੰ ਜਗਤਨਾਥ ਦੀ ਤਰਫ ਪਤਾ ਕਰਣ ਭੇਜਿਆ ਕਿ ਉਹ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਦਾ ਜਲਦੀ ਵਲੋਂ ਜਲਦੀ ਪਤਾ ਕਰਕੇ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਵੇ। ਰਾਜਾ ਨੇ ਇਹ ਗੱਲ ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਵੀ ਦੱਸੀ। ਰਾਣੀ ਨੇ ਕਿਹਾ: ਸਰਤਾਜ ! ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ, ਅਸੀ ਗੁਰੂ ਜੀ "(ਕਬੀਰ ਜੀ)" ਦੇ ਕੋਲ ਚਲਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਮਾਫੀ ਮੰਗਦੇ ਹਾਂ। ਉਹ ਮਾਫ ਕਰ ਦੇਣਗੇ। ਮੈਂ ਵੀ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਚੱਲਦੀ ਹਾਂ। ਰਾਜਾ ਨੇ ਕਿਹਾ: ਰਾਣੀ ! ਮੈਂ ਇੱਕ ਘੁੜਸਵਾਰ ਨੂੰ ਜਗਤਨਾਥ ਭੇਜਿਆ ਹੈ, ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਇਹ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਵੇ ਕਿ ਜਗਤਨਾਥ ਦੇ ਮੰਦਰ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲੱਗਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਕਿੱਥੇ ਤੱਕ ਠੀਕ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਰਾਣੀ ਨੇ ਕਿਹਾ: ਮੇਰੇ ਸਰਤਾਜ ! ਤੁਹਾਡੀ ਸ਼ਰਧਾ ਹੁਣੇ ਵੀ ਡੋਲ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਸਨੂੰ ਦ੍ਰੜ ਕਰੋ। ਮੈਨੂੰ ਨਿਸ਼ਚਾ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰੂਦੇਵ ਦੀ ਗੱਲ ਅਖੀਰ ਠੀਕ ਹੋਵੇਗੀ। ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਰਾਜਾ ਅਤੇ ਰਾਣੀ ਬਿਨਾਂ ਰੋਟੀ ਖਾਧੇ ਹੀ ਸੋ ਗਏ। ਸਵੇਰੇ ਉੱਠੇ ਤਾਂ ਘੁੜਸਵਾਰ ਆ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਅੱਗ ਲੱਗਣ ਦੀ ਗੱਲ ਠੀਕ ਦੱਸੀ ਕਿ ਜਿਸ ਸਮੇਂ ਕਬੀਰ ਜੀ ਨੇ ਕਾਲੀਨ ਉੱਤੇ ਬੋਤਲ ਉਲਟਾਈ ਸੀ, ਉਸੀ ਸਮੇਂ ਜਗਤਨਾਥ ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਪੂਜਾ ਦੇ ਬਾਅਦ ਅੱਗ ਦਾ ਸੇਕ ਪੂਜਾਰੀ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਉੱਤੇ ਲਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਕਿਤੇ ਵਲੋਂ ਪਾਣੀ ਦੀ ਬੌਛਾਰ ਆ ਜਾਣ ਵਲੋਂ ਉਹ ਅੱਗ ਬੁਝ ਗਈ ਸੀ। ਘੂੜਸਵਾਰ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਪੂਜਾਰੀ ਜੀ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕੋਲ ਹੀ ਅਜਿਹੀ ਸਾਮਾਗਰੀ ਪਈ ਸੀ ਕਿ ਜੇਕਰ ਅੱਗ ਦੀ ਇੱਕ ਵੀ ਲਪਟ ਜਾਂ ਚਿੰਗਾਰੀ ਵੀ ਉਸ ਤਰਫ ਚੱਲੀ ਜਾਂਦੀ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਭੜਕ ਜਾਣਾ ਸੀ ਅਤੇ ਸਾਰਾ ਦਾ ਸਾਰਾ ਮੰਦਰ ਹੀ ਜਲਕੇ ਸਵਾਹ ਹੋ ਜਾਣਾ ਸੀ। ਈਸ਼ਵਰ (ਵਾਹਿਗੁਰੂ) ਨੇ ਆਪ ਹੀ ਇਸ ਮੰਦਰ ਨੂੰ ਬਚਾਇਆ ਹੈ। ਘੁੜਸਵਾਰ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਕੇ ਰਾਜਾ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਭਰੋਸਾ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਕਬੀਰ ਜੀ ਉਸਦੀ ਪਰੀਖਿਆ ਲੈਣ ਹੀ ਆਏ ਸਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਹ ਫੈਲ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਪਛਤਾਵੇ ਦੇ ਅੱਥਰੂ ਆ ਗਏ। ਰਾਣੀ ਨੇ ਜਦੋਂ ਉਸਦੀ ਇਹ ਹਾਲਤ ਵੇਖੀ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਚਲੋ ਗੁਰੂ ਜੀ "(ਕਬੀਰ ਜੀ)" ਦੇ ਕੋਲ ਚਲਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਭੁੱਲ ਦੀ ਮਾਫੀ ਮੰਗ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਅਜਿਹਾ ਪਾਪ ਤਾਂ ਕੀਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਬਕਸ਼ਿਆ ਨਾ ਜਾ ਸਕੇ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਕਬੀਰ ਜੀ ਦੇ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਕਬੀਰ ਜੀ  ਸੰਗਤਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਹੋਏ ਉਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਉਪਦੇਸ਼ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ। ਕਬੀਰ ਜੀ ਨੇ ਜਦੋਂ ਰਾਜਾ ਦੀ ਤਰਸਯੋਗ ਹਾਲਤ ਵੇਖੀ, ਰਾਜਾ ਅਤੇ ਰਾਣੀ ਦੋਨਾਂ ਨੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਘਾਹ ਅਤੇ ਗਲੇ ਵਿੱਚ ਪੱਲੂ ਬੰਨ੍ਹੇ ਹੋਏ ਸਨ, ਤਾਂ ਉਹ ਉੱਠਕੇ ਅੱਗੇ ਆਏ ਤਾਂ ਰਾਜਾ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੜਾਅ (ਚਰਣ) ਫੜਨੇ ਚਾਹੇ ਪਰ ਕਬੀਰ ਜੀ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਗਲੇ ਵਲੋਂ ਲਗਾ ਲਿਆ। ਰਾਣੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸਾਡੀ ਭੁੱਲ ਨੂੰ ਮਾਫ ਕਰ ਦਿੳ। ਇਹ ਕੱਲ ਵਲੋਂ ਹੀ ਬੜੇ ਪੇਰਸ਼ਾਨ ਹਨ ਅਤੇ ਪਛਤਾਵਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਕਬੀਰ ਜੀ ਨੇ ਰਾਜਾ–ਰਾਣੀ, ਵਜੀਰਾਂ ਅਤੇ ਅਮੀਰਾਂ ਨੂੰ ਆਦਰ ਦੇ ਨਾਲ ਸਭਤੋਂ ਅੱਗੇ ਬਿਠਾਇਆ, ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਵਲੋਂ ਰਾਜਾ ਅਤੇ ਰਾਣੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚੋਂ ਘਾਹ ਅਤੇ ਗਲੇ ਵਿੱਚੋਂ ਪੱਲੂ ਕੱਢ ਦਿੱਤੇ। ਕਬੀਰ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ: ਇਹ ਖੇਲ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਵਲੋਂ ਰਚਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਕੋਈ ਵੀ ਧੋਖਾ ਖਾ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਤੁਹਾਡੀ ਕੋਈ ਗਲਤੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਫਿਰ ਵੀ ਮਾਫੀ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਅਸੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਨਾਲ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਕਬੀਰ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ: ਇਹ ਠੀਕ ਹੈ ਕਿ ਮਨ ਪੱਤੇ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ, ਜਿਧਰ ਹਵਾ ਦਾ ਝੌਕਾ ਆਇਆ ਉੱਧਰ ਹੀ ਉੱਡ ਗਿਆ, ਪਰ ਜੇਕਰ ਇਸਨ੍ਹੂੰ ਸ਼ਰਧਾ ਦੇ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਇਹ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਡੋਲਦਾ। ਹੁਣ ਰਾਜਾ ਜੋ ਤ੍ਰਪਤ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਖੁੱਲੇ ਹੱਥਾਂ ਵਲੋਂ ਭਗਤ ਕਬੀਰ ਜੀ ਨੂੰ ਮਾਇਆ ਭੇਂਟ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਜੈ–ਜੈਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਵਾਪਸ ਆਪਣੇ ਮਹਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ।