5. ਸਲੋਕ
ਭਾਰਤੀ ਪਰੰਪਰਾ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਦੀ ਉਤਪਤੀ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਗਈ ਗੱਲ ਜਾਂ ਬੋਲੇ ਗਏ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਲੋਕ ਕਿਹਾ
ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਜਸ ਦੇ ਛੰਤ ਨੂੰ ਸ਼ਲੋਕ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ।
ਇਹ ਬਹੁਤ
ਹੀ ਪੁਰਾਨਾ ਕਵਿਤਾ ਰੂਪ ਹੈ ਅਤੇ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਵਿੱਚ ਇਸਦਾ ਬਹੁਤ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਵਲੋਂ
ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।
ਗੁਰਬਾਣੀ
ਵਿੱਚ ਪਦਾਂ ਦੇ ਬਾਅਦ ਸਭ ਵਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਰੂਪ ਸਲੋਕਾਂ ਦੇ ਹੀ ਹਨ।
ਉਦਾਹਰਣ ਵਾਸਤੇ:
ੴ ਸਤਿਗੁਰ
ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ਸਿਰੀਰਾਗ ਕੀ
ਵਾਰ ਮਹਲਾ ੪ ਸਲੋਕਾ ਨਾਲਿ
॥
ਸਲੋਕ ਮ:
੩ ॥
ਰਾਗਾ ਵਿਚਿ
ਸ੍ਰੀਰਾਗੁ ਹੈ ਜੇ ਸਚਿ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ
॥
ਸਦਾ ਹਰਿ ਸਚੁ ਮਨਿ
ਵਸੈ ਨਿਹਚਲ ਮਤਿ ਅਪਾਰੁ
॥
ਰਤਨੁ ਅਮੋਲਕੁ
ਪਾਇਆ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰੁ
॥
ਜਿਹਵਾ ਸਚੀ ਮਨੁ
ਸਚਾ ਸਚਾ ਸਰੀਰ ਅਕਾਰੁ
॥
ਨਾਨਕ ਸਚੈ
ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੇਵਿਐ ਸਦਾ ਸਚੁ ਵਾਪਾਰੁ
॥੧॥
ਮ:
੩ ॥
ਹੋਰੁ ਬਿਰਹਾ ਸਭ ਧਾਤੁ
ਹੈ ਜਬ ਲਗੁ ਸਾਹਿਬ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਹੋਇ
॥
ਇਹੁ ਮਨੁ ਮਾਇਆ
ਮੋਹਿਆ ਵੇਖਣੁ ਸੁਨਣੁ ਨ ਹੋਇ
॥
ਸਹ ਦੇਖੇ ਬਿਨੁ
ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਊਪਜੈ ਅੰਧਾ ਕਿਆ ਕਰੇਇ
॥
ਨਾਨਕ ਜਿਨਿ ਅਖੀ
ਲੀਤੀਆ ਸੋਈ ਸਚਾ ਦੇਇ
॥੨॥
ਪਉੜੀ
॥
ਹਰਿ ਇਕੋ ਕਰਤਾ ਇਕੁ
ਇਕੋ ਦੀਬਾਣੁ
ਹਰਿ ॥
ਹਰਿ ਇਕਸੈ ਦਾ ਹੈ
ਅਮਰੁ ਇਕੋ ਹਰਿ ਚਿਤਿ ਧਰਿ
॥
ਹਰਿ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ
ਕੋਈ ਨਾਹਿ ਡਰੁ ਭ੍ਰਮੁ ਭਉ ਦੂਰਿ ਕਰਿ
॥
ਹਰਿ ਤਿਸੈ ਨੋ
ਸਾਲਾਹਿ ਜਿ ਤੁਧੁ ਰਖੈ ਬਾਹਰਿ ਘਰਿ
॥
ਹਰਿ ਜਿਸ ਨੋ ਹੋਇ
ਦਇਆਲੁ ਸੋ ਹਰਿ ਜਪਿ ਭਉ ਬਿਖਮੁ ਤਰਿ
॥੧॥
ਅੰਗ 83